Steun voor Lombok

---

Dank voor jullie hulp!

Met dank aan heel veel lieve en behulpzame mensen hebben we op Lombok en omliggende eilanden veel mensen blij kunnen maken. Dit blog is een weergave van onze ervaringen in dit bijzondere land.

Lieve kinderen, ouders, leerkrachten en directie van de Rehobotschool Loosdrecht, voetbalvereniging SV Loosdrecht en opticien van Gestel in Hilversum.

Dankzij jullie hulp hebben we heel veel mensen op Lombok en omliggende eilanden blij kunnen maken met kleding, voetbaltenues en brillen. We hebben met eigen ogen mogen zien en meemaken wat dit met mensen doet en hoe hard deze hulp nodig is.

In dit blog hieronder lezen jullie welke projecten we hebben bezocht en waar alles terecht is gekomen. Hartelijk dank voor jullie steun!

Een paar maanden geleden begonnen we met ons project om Lombok te steunen. De televisiebeelden na de alles verwoestende aardbevingen van zomer 2018 stonden ons nog helder voor de geest; ingestorte huizen, mensen die niet meer binnen durfden te slapen en de vele daklozen en slachtoffers die de natuurramp heeft veroorzaakt. Een groot deel van de bevolking op Lombok is arm en Gempa Bumi (de aardbeving) heeft daar, met name in het noorden, nog een grote schep bovenop gedaan. ‘Tijd voor actie!’ dachten wij. 

Via internet kwamen we in contact met Jantine. Jantine zet zich al 25 jaar in om mensen te helpen in Indonesië. Stichting Steun voor Lombok heeft zij opgezet en samen met haar dove pleegzoon Holis reist ze heel wat af over Lombok (en omstreken) om projecten op te zetten waarbij ze mensen op weg helpt naar een beter bestaan. Vaak zijn het heel concrete dingen zoals het opnieuw opbouwen van huizen of het laten uitvoeren van een staaroperatie. Ook zet ze plastic recycling projecten op (o.a op Gili Gede) en leert ze mensen er op een duurzame manier mee om te gaan. ‘Wat kunnen we doen om te helpen?’ vroegen we haar. Na uitgebreid contact via mail en whatsapp wisten we met behulp van haar kennis en ervaring wat ons te doen stond en konden we aan de slag. 

Bas en Siep maakten een presentatie die ze voor alle klassen in de school mochten geven en vroegen alle kinderen 1 setje kleding te schenken aan een kind op Lombok. Van de Rehobothschool uit Loosdrecht kregen we 2 zakken vol knaloranje schoolshirts. Opticien van Gestel uit Hilversum gaf een zak vol ingezamelde brillen en SV Loosdrecht sponsorde voetbaltenues voor 2 teams met 2 nieuwe ballen. Zoveel hulp, wat geweldig! Bij GAD troffen we twee oude maar prima bruikbare koffers waar we alles in deden. Zo! Klaar voor vertrek!

We zijn op Gili Gede, een eilandje vlak voor de zuid westkust van Lombok. Direct naast onze lodge ligt een van de vijf kampongs (dorpjes) die het eiland rijk is. Op het eiland is 1 voetbalteam dat elke dag traint in de ‘voetbalzaal’, lees: een betonnen vloer met een dak erboven. Ernaast staat de moskee te glimmen in de zon. Koeien lopen naast het voetbalveld én erover heen. Op de plek waar je de middenstip zou verwachten ligt een grote koeienvlaai. Het lijkt niemand iets te schelen. Zij komen hier om te trainen. 

• 

Als we aan komen lopen, Bas en Siep voorop in het tenue van de Loosdrechtse club, rennen de kinderen uit het dorp ons enthousiast tegemoet. Ze springen en roepen om ons heen. ‘Hello! How are you? What’s your name?’ Iedereen kent Jantine, ze knuffelen haar en bestoken haar met vragen. ‘Wie zijn die mensen uit Belanda? Wat komen ze hier doen?’ Jantine laat ze op de grond zitten met onze twee blonde mannen ertussen. De kinderen kijken ze met grote nieuwsgierige ogen aan. Jantine legt in vloeiend Bahasa Indonesia uit wie we zijn en wat Bas en Siep in Nederland hebben gedaan om ze te kunnen helpen. ‘Nee! Je maakt een grapje’ roept een jongetje. ‘Dat hebben ze toch niet echt gedaan?’ Ze geloven hun oren niet en zijn erg onder de indruk.

• 

Bas en Siep delen de tenues uit en HOP! voor we het weten is het hele team, Bas en Siep incluis, gehuld in de oranje-blauwe pakjes uit Loosdrecht. De keeper krijgt de bal wat het startsein is voor een potje Indonesisch voetbal. Ze zijn fanatiek en rennen met hun blote voetjes hard over het beton en over (soms dwars door) de koeienvlaai. Langs de kant juichen trotse ouders en dorpsleden terwijl wij met een brok in onze keel toekijken. De wedstrijd eindigt met een gelijkspel en een wel heel bijzondere teamfoto. Wat bijzonder om dit mee te mogen maken!

• 

• 

Ons project gaat verder op het ‘vasteland’ van Lombok. Het dorpje Pringgasela ligt aan de voet van vulkaan Rinjani in Oost-Lombok. De jonge rijstplantjes in het weerspiegelende water, felgroene terrassen en de Rinjani op de achtergrond maken een plaatje wat je bijna niet gelooft.

• 

Door de berg is hier genoeg water waardoor er veel landbouwvelden zijn. Erwin, goede vriend van Jantine, neemt ons mee wandelen door de rijstvelden en langs andere soorten gewas. We zien voor het eerst hoe cashewnoten groeien en leren het proces van het verbouwen van rijst. Jeroen vliegt met zijn drone over al dat groen. De kinderen uit de omgeving kijken er met verbazing naar.

• 

Na een heerlijke Sasak maaltijd gemaakt door Anna, de lieve vrouw van Erwin ontmoeten we de kinderen uit Pringgasela. Het lokale voetbalteam mogen we verrassen met de tenues. Erwin kent iedereen uit het dorp en zorgt ervoor dat de kinderkleding die we hebben meegebracht terecht komt bij hen die het het meeste nodig hebben. 

• 

• 

• 

Die nacht slapen we in Hakiki Bungalows in Tetebatu, letterlijk tussen de rijstvelden en onder de imposante vulkaan. Als de zon ondergaat klinkt vanuit het water waar de rijst in groeit een luid kikkerconcert. Wat een magische plek dit. 

• 

• 

Dinsdag, de laatste dag op pad met Jantine en Holis. We rijden terug naar de westkust. Onderweg kletst Jantine honderduit over haar leven hier en alles wat ze heeft gedaan en meegemaakt. Holis leert ons gebarentaal en eigenlijk kunnen we al best redelijk met hem communiceren. Het voelt alsof we ze al heel lang kennen. Na 2 uur rijden komen we aan in Senggigi wat inmiddels is uitgegroeid tot een drukke badplaats. Toen ik hier 20 jaar geleden was, stond een handjevol kleine hotels langs de kustweg. Nu staan er veel grotere exemplaren tussendoor met grote zwembaden en spa’s. Je moet ervan houden.

• 

Rij je een paar straten verder achter de kustweg dan kom je in de kampong. Senggigi was zwaar getroffen tijdens de aardbeving waarvan de schade hier nog duidelijk te zien is. Ingestorte huizen liggen als een hoopje puin langs de smalle onverharde straten. De wijk is arm en dat is te zien. Tussen dat alles staat Yayasan Tanah Bintang, de naschoolse opvang wat Jantine actief steunt. De opvang voor kinderen uit de kampong geeft ze een plek om samen te spelen en te leren. Belangrijk onderdeel is het plastic recycling project. Kinderen nemen plastic mee van huis en van de straat en maken er de mooiste creaties van. De portemonnees en tasjes die ze maken van snoep-, thee- en koffieverpakkingen verkopen ze aan toeristen. Van de opbrengsten kopen ze weer nieuw materiaal om mee te werken. 

• 

• 

Ni Loh en Tuti, leidsters van de groep, roepen alle kinderen bij elkaar en leggen ze uit wat we in Nederland met hulp van veel mensen hebben gedaan. Alle kinderen krijgen het Rehoboth schoolshirt en ook de leiding steken we in Hollands oranje. De kleding hebben we gelukkig thuis al op maat gesorteerd en per stuk in een plastic zakje gedaan. Er zit een kaartje bij met een foto van Bas en Siep en een groet in ons beste Indonesisch. We spreken met de kinderen af dat ze het plastic zakje kunnen gebruiken voor hun materialen en knutselwerken. Alle kinderen krijgen een kledingstuk in hun maat. Meisjes kijken vol trots naar hun prachtige nieuwe jurk en de jongens zijn blij met hun korte broek of t-shirt. De foto die we later maken spreekt boekdelen. Alle spullen komen hier absoluut goed terecht.

• 

Die avond nodigen we Jantine en Holis uit voor een afscheidsetentje op het strand van Senggigi. We hebben genoten van de bijzondere gesprekken met Jantine, de lessen in gebarentaal van Holis en de onvergetelijke ontmoetingen die we hebben gehad. We zijn onder de indruk van en hebben groot respect voor alles wat Jantine hier doet voor de mensen die haar hulp hard nodig hebben. We hebben gezien hoe vol passie en liefde ze alles doet, hoe geliefd ze hier is en hoe iedereen haar hulp enorm waardeert. We voelen ons bevoorrecht dat we dit van dichtbij hebben mogen meemaken.

Een korte video over ons bezoek aan de projecten op Lombok vind je hieronder.

Terimakasi Jantine dan Holis! En bedankt iedereen in Nederland die ons geholpen heeft. 

• 

NB. We blijven contact houden met Jantine om haar te helpen in het steunen van de projecten. Wil je haar helpen kijk dan op de website van Steun voor Lombok voor meer informatie of vraag het ons. 

• 

Woord van dank namens Jantine – Steun voor Lombok

Beste kinderen en hun ouders en de leerkrachten van de Rehobothschool in Loosdrecht.

Wat geweldig! Wat een aktie in Loosdrecht, helemaal te gek !! 
Wij hadden al kontakt gehad met Yvonne Wesselink en wisten dat er kleding deze kant op zou komen, maar dat dit zoveel en zulke mooie kleding zouden zijn hadden wij niet bedacht !!! Fantastisch dat Bas en Siep dit initiatief hebben genomen en dat zovelen aan hun verzoek gehoor hebben gegeven! Heel veel kinderen zijn enorm blij gemaakt !!

In Kerandangan / Senggigi in het westen hebben ze bij Stichting Tanah Bintang schoolshirts en kleding ontvangen. Dit is een naschoolse opvang voor kinderen van de lagere en middelbare school. Hier kunnen ze Engelse les en gitaarles krijgen en doen ze ook spel en creativiteit zoals oa het maken van dingen van plastic (recycle). De leiding verkoopt deze dingen weer om materialen te kunnen kopen. Via Google is de website van Yayasan Tanah Bintang te vinden voor belangstellenden.

Het was hartverwarmend om dit allemaal mee te mogen maken! Mede namens ieder die geholpen is heel hartelijk bedankt en vriendelijke groet,

Jantine Buijs.